Мүгедек Андрей Жидкихтің Алматы облысы, Іле ауданы Ащыбұлақ ауылындағы Свято-Сергеев приходына қарасты қарттар үйінде тұрып жатқанына сегіз айдан асты. Оның мұндағы жалғыз ермегі – қарттар үйіндегі шеберханада тұрмыстық заттарды жөндеп, қалпына келтіру. Ас-суы мен
– Жағдайымыз жаман емес, тамағы жақсы. Қарабайыр жұмыстарымен айналысамын. Техниканы жөндеймін, – дейді Андрей Жидких.
Әйткенмен, қарияларға көрсетіліп отырған қамқорлыққа ортақтасқанына өзін ыңғайсыз сезінетін Андрей Жидких «орда бұзар жаста өзгеге масыл болғысы келмейтінін» айтады.
Іле ауданы Междуречинск ауылында тұратын жалғыз басты әке Андрей
Әкімдік мүгедек әке мен баланы Свято-Сергеев приходының қарттар үйіне апарып тапсырды.
Азаттықтың веб-сайтынан әкелі-балалы Жидкихтардың тағдырынан хабардар болған жұрт көмекке зәру отбасына қол ұшын созып, Андрейге мүгедектерге арналған арбаны сыйға тартқан еді.
Ал, журналистер келгенге дейін бұл отбасына назар салмаған ауыл әкімдігі де қимылға көшіп, әке мен баланы Свято-Сергеев приходының қарттар үйіне апарып тапсырды. Бұл мекеме қайырымдылық қорлары мен жеке тұлғалардың демеушілігіне қарап отырған қоғамдық ұйым екендігін айта кеткен жөн.
Сондай-ақ Междуречинск әкімдігі қызметкерлері мүгедектік жәрдемақы тағайындау үшін Андрейдің құжаттарын реттеуді қолға алғанын айтқан еді. Алайда, содан бері сегіз ай өтседе бұл шаруа әлі аяғына жеткен жоқ дейді Андрей Жидких:
– Құжаттарға байланысты олар әрқашан әлдебір себептерді сылтауратып шығады. Біресе бәрін қалпына келтіру керек дейді, енді бірде «сен әділет министрлігінде тіркеуде жоқсың» деп те айтады. Жоқ болсам, қалайша мен әскерде қызмет еттім? Қорғаныс мекемесінде құжаттарым бар, аудандық ішкі істер бөлімінде де құжаттарым болуы керек. Себебі, кезінде ескі паспортымды Қаскелеңде алғанмын.
Ал қиын-қыстау кезеңде әке күтімі мен үйдің бар шаруасын тындырған
Андрей Жидких денсаулығы бұрынғыға қарағанда оңалып қалғанын айтады, өткен қыста төсек тартып қалған шағы көрген түстей болып елестейді. Қазір таяққа сүйеніп ептеп жүре бастапты. Оның ендігі арманы – қарттар үйінен кетіп, ұлына еш салмақ салмай бар жұмысты өзі атқарып, қайтадан өз алдына шаңырақ көтеру.
– Олардың ойынша, мен осында түскен соң маған ештеңе керек жоқ: олар маған тамақ пен ішерге су болса жетеді деп біледі. Меніңше, әлі қартайып тұрған жоқпын, отбасын да құруым керек. Өмір бойы осында болмайтын шығармын. Маған құжаттарымды әзірлеп біткенше бір-бір жарым ай осында боласың, сосын Виктордің жазғы демалысы кезінде үйлеріңе қайтасыңдар деп айтқан еді. Сонымен жоғалып кетті. Наурыз айында осында келгенімізге бір жыл болады, – дейді Андрей Жидких.
Осы хабардың видеосын қараңыз
